راهی به سوی نور

راهی به سوی نور

الهی به امید تو...
ما از نعمت های تو کفر را بیرون کشیدیم،
تو بیا از بدی های ما خوبی را به ما هدیه کن،
که آن کار ماست "بَدَّلوُا نِعمةَ اللهِ کُفراً"
و این کار تو "یُبَدِّل الله سَیِّئاتِهِم حَسَنات"...



در آغاز هیچ نبود، کلمه بود و آن کلمه خدا بود
و خدا یکی بود و جز خدا هیچ نبود..

حرف هایی هست برای گفتن که اگر گوشی نبود، نمی گوییم.
و حرف هایی هست برای نگفتن،
حرف هایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورند.
و سرمایه ی هرکسی به اندازه ی حرف هایی است که برای نگفتن دارد.
حرف های بی قرار و طاقت فرسا
که همچون زبانه های بی تاب آتشند.
کلماتش هریک انفجاری را در دل به بند کشیده اند.
اینان در جستجوی مخاطب خویشند.
اگر یافتند آرام می گیرند
و اگر نیافتند...
روح را از درون به آتش می کشند.


وبلاگ قبلیم
rahibesoyenor.blogfa.com

پیام های کوتاه
بایگانی
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر




مظلوم ترین بیمار

چهارشنبه, ۲۴ تیر ۱۳۹۴، ۰۱:۱۵ ق.ظ

چطور می شود لحظه تولد یک انسان را ببینی و بی تفاوت از کنار خالقش بگذری؟
چطور می شود در اتاق عمل  نظم و دقت خدا را حتی در تپش های قلب یک انسان ببینی و نظم حاکم بر جهان را نادیده بگیری ؟
چطور می شود بارها و بارها مرگ را در چند قدمی ات  ببینی و فراموش کنی مرگ خودت را و جهان جاوید را؟
چطور می شود سختی و مشقت بیمارت را حس کنی و باز هم به خاطر سختی های کوچک بی تاب شوی و ناشکری کنی؟
چطور می شود لذت سلامت بودن را با با تمام وجودت  بچشی و خدا را به خاطرش شکر نکنی؟

به نظرم در هر رشته ی  برای تلنگر خوردن و نزدیکتر شدن به خدا فرصت های زیادی هست که متاسفانه خیلی وقت ها بی تفاوت از کنارش عبور می کنیم....

روزهای پر تجربه ای بود این روزها...بخش روان...
حداقل چیزی که برایم یادآوری شد این بود که تا به حال هیچ وقت خدا را به خاطر  روان سالمی که دارم شکر نکرده بودم...
تا به حال به خاطر اینکه دچار گسستگی شخصیت و مسخ  وخیال و توهم  وهذیان مذهبی و هذیان خود بزرگ بینی و هذیان بدبینی و...  نشده ام خدا رو شکر نکرده ام...به خاطر اینکه تا به حال فاز مانیا و افسردگی شدید رو تجربه نکرده ام...به خاطر اینکه تا به حال تصویری ندیده ام و صدایی نشنیده ام که غیر طبیعی باشد و آزارم دهد...
خدایا ممنونم که به یادم آوردی که تا به حال به خاطر خیلی چیزهایی که حس نکرده ام شکر گذاریت هم نکرده ام...
به خاطر تمام نعمت های پنهان و آشکارت شکر...

برای بیماران اعصاب و روان خیلی دعا کنید...خیلی
به نظرم مظلوم ترین بیماران، بیماران اعصاب و روان هستند...

موافقین ۱ مخالفین ۰ ۹۴/۰۴/۲۴
راهی به سوی نور

نظرات  (۱)

۰۲ مرداد ۹۴ ، ۱۸:۱۱ مجتبی مرادی
خداوند در قرآن آیه ای دارد که میفرماید:
سوره مبارکه العنکبوت آیه ۶۵
فَإِذا رَکِبوا فِی الفُلکِ دَعَوُا اللَّهَ مُخلِصینَ لَهُ الدّینَ فَلَمّا نَجّاهُم إِلَى البَرِّ إِذا هُم یُشرِکونَ﴿۶۵﴾
هنگامی که بر سوار بر کشتی شوند، خدا را با اخلاص می‌خوانند (و غیر او را فراموش می‌کنند)؛ امّا هنگامی که خدا آنان را به خشکی رساند و نجات داد، باز مشرک می‌شوند!
قضیه همینه که تا موقع که سالمیم قدرش نمیدومیم و به هر وسیله ای گناه میکنیم که ناسپاسی خداست و زمانی که سختی یا بیماری میرسد یاد دعا میفتیم...
به این نمیگویند بنده...بهترین شکر عافیت امروز؛پاک زندگی کردن است و کار کردن در راه اوست..

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی