راهی به سوی نور

راهی به سوی نور

الهی به امید تو...
ما از نعمت های تو کفر را بیرون کشیدیم،
تو بیا از بدی های ما خوبی را به ما هدیه کن،
که آن کار ماست "بَدَّلوُا نِعمةَ اللهِ کُفراً"
و این کار تو "یُبَدِّل الله سَیِّئاتِهِم حَسَنات"...



در آغاز هیچ نبود، کلمه بود و آن کلمه خدا بود
و خدا یکی بود و جز خدا هیچ نبود..

حرف هایی هست برای گفتن که اگر گوشی نبود، نمی گوییم.
و حرف هایی هست برای نگفتن،
حرف هایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورند.
و سرمایه ی هرکسی به اندازه ی حرف هایی است که برای نگفتن دارد.
حرف های بی قرار و طاقت فرسا
که همچون زبانه های بی تاب آتشند.
کلماتش هریک انفجاری را در دل به بند کشیده اند.
اینان در جستجوی مخاطب خویشند.
اگر یافتند آرام می گیرند
و اگر نیافتند...
روح را از درون به آتش می کشند.


وبلاگ قبلیم
rahibesoyenor.blogfa.com

پیام های کوتاه
بایگانی
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر




۱ مطلب در خرداد ۱۳۹۴ ثبت شده است

انتظار ساعت و دقیقه نمی شناسد...

این را از جمعیتی می فهمی که ساعت ها قبل از شروع مراسم در میدان جمع شده بودند و تو چه خوش باورانه فکر میکردی جزء اولین ها خواهی بود...

شعار امروز :" ما تا آخر ایستاده ایم"

حتی اگر قرار باشد با زبان روزه، زیر گرمای آفتابِ اواخر بهار،با چادر مشکی4 ساعت منتظرتان بمانیم...

قرارمان تا آخر ایستادن است حتی اگر وسط راه خسته شوی و کمی بنشینی، حتی روی آسفالت داغ خیابان...











همه همچنان ایستاده ایم...حتی با تکیه بر عصا...حتی با تکیه بر استخوان هایمان...


اینجا خبری از جبهه بندی های انتخاباتی و سیاسی نیست، اینجا به لطف این شهدا همه همدل و همزبان شده اند،همه آمده ایم،حتی آن هایی که به واسطه ظاهرشان عجولانه قضاوتشان کرده ایم! چشمان همین هاست که قبل از همه گریان می شوند...

هوای اینجا هوای سال های جنگ است، همان هوای دهه شصت که هرگزتجربه اش نکرده ام ! همان سخاوت مردمان همیشه در صحنه.

اینجا از غر زدن ها و کم طاقتی های هر روزه ی شهر خبری نیست، آب نیست یا اگر هست کم است اما جالب است که آن کم را هم با دل بزرگ به دیگران می بخشند، عجیب دستانی است که پوسترها را برای خنک شدن تکان می دهند اما نه رو به  صورت خودشان...جالب است آقایانی که سختی رفت و آمد در بین این جمعیت شلوغ را با اختیار خودشان قبول می کنند تا برای خانم های این طرف خیابان آب بیاورند، جالب است خواهرم و برادرم های رد و بدل شده...

خبرنگاران ساختمان روبه رو به شیر آب دسترسی دارند،عکاسی را فراموش می کنند و قوطی های پلاستیکی را پر می کنند و به سمت  مردم می اندازند، مردم محلی هم با کتری پر از یخ و آب به استقبال مردم تشنه می آیند(در حالی که هنوز تحریم ها پا برجاست آب می رسد!)

هنوز هوا گرم است...چند نفری حالشان خوب نیست...اما از پشیمان شدن و برگشتن هم خبری نیست...

اینجا جای چند نفری خالی است...اما مردم یادشان کردند..با دست نوشته هایی که مخاطب اش را به روشنی بیان کرده بود

آقای رییس جمهور...آقای ظریف...


زمان شناسی را باید از شما یاد گرفت..دردانه های ملت، نفس های بوی خاک گرفته تان عجیب هوای شهر را پر کرده است.

پیامی آورده بودند...

با دستِ بسته و بدن زنده به گور شده هم می توان مقاومت کرد و بعد از30 سال این چنین عزتمندانه درس آموز مقاومت شد. با وجود این مردم کشور دستش باز است... آب هم که نباشد روزه می گیرند اما هرگز به امید اجازه کد خدا نمی مانند.... اینجا همه  فرزند رمضانند ومحرم...

۲ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۳۱ خرداد ۹۴ ، ۰۰:۲۶
راهی به سوی نور