فقر

#فقر
#شهید_دیالمه

به همین دلیل آیه ی قرآن می فرماید اگر در جامعه ی شرک زده ای قرار گرفته اید و می‌خواهید حرکتی در آن انجام دهید، فقط در ضمن مجموعه ی افراد خاصی می‌توانیم این ایستایی نفسانی را داشته باشید و اهداف خودتان را محقق کنید؛ اگرچه آن ویژگی ها فقط در یک فرد باشد که خود شما هستید، قرآن می گوید: «ان تقوموا لله مثنی و فردی» (در راه خدا قیام کنید، چه به صورت انفرادی، چه به صورت جمعی). این قیام کردن مجموعه‌ی همه‌ی کارها و فعالیت‌ها را در برمی‌گیرد. می‌گوید اگر در جمع متقین قرار بگیرید، احساس غنا و ثمربخشی می کنید. اما اگر این جمع را رها کنید و در جمع عموم مردم قرار بگیرید، که مسلماً هم باید باشید و برای نجات همین جامعه تلاش کنید،احساس می کنید که جامعه بخشی از امکانات را از شما گرفته است و بخش دیگر را هم مجبورید خودتان قربانی کنید؛ لذا در موقعیت و حالتِ فقر مآبانه حرکت می کنید و همه وابستگی هایتان را قطع می کنید. حتی بسیاری از امکاناتی را که برای شما مجاز و رواست، با اختیار خودتان کنار می گذارید.

 

پ.ن: کتاب فقر یکی از ضابطه های دیگر حرکت بر صراط مستقیم از شهید دیالمه است.
پ.ن۲: در این کتاب فقر را به دو نوع بیرونی و درونی تقسیم کرده. فقر بیرونی که فقر مذموم است همان‌که اگر از دری بیاید ایمان از در دیگری می رود.
 اما فقر درونی فقر ممدوح است. که خودش به دو دسته تقسیم شده یک: ناشی از محرومیت های ایجاد شده از بیرون، به خاطر جبهه حق بودن 
دو: ناشی از درک فاصله خود با خداست (اشاره به انتم فقرا الی الله) که این فقر، بالاترین درجه فقر و بسیار ممدوح است

صیرورت انسان در صراط مستقیم

#صیرورت_انسان_بر_صراط_مستقیم
#شهید_دکتر_عبدالحمید_دیالمه
#نشر_معارف

مسیر و بستری که انسان در آن حرکت می‌کند، جریان و حرکتی است از بی نهایت کوچک به سمت بی‌نهایت بزرگ... در این مسیر، بُعد مادی انسان او را به «بودن» وا می دارد؛ به گونه‌ای که خواستش این است که در آن محدوده ای که وجود دارد، باقی بماند و آنچه به دست آورده، در همان دستاوردهایش مرور کند و گاهی اوقات هم به وسیله ی آن ها سرگرم باشد و اما اگر قرار شود که از این محدوده ی قالب گیری شده خارج شود، باید به نوعی «شدن» دست بزند و برای این «شدن» که در مفهوم بسیار وسیع تر با اصطلاح «صیرورت» مطرح می شود، نیازمند یکسری ضوابط است و اگر آن ضوابط در اختیار انسان نباشد، یا در حالت رکود باقی می‌ماند یا در حرکتش به انحراف کشیده می‌شود. مهم‌ترین عاملی که برای «شدن» انسان اهمیت بسیار دارد، چیستی و چگونگی «راهی» است که در آن حرکت می کند. اگر این راه راهی بسیار عریض باشد، زمینه‌های انحراف در آن فراوان خواهد بود... امروز یکی از مثال های بسیار ساده برای این موضوع «خط امام» است. در مفهومی کلی دائم شنیده ایم که همه ی گروه ها و همه ی طرز تفکرها... مدعی حرکت در این مسیر و پیروی از «خط امام» هستند و چون این مسیر که به خط امام مشهور شده، به صورت بزرگ راه وسیع و عریضی ترسیم شده است، گاهی اوقات می‌بینیم که حتی گروه ها و طرز تفکر های غیر اسلامی هم در محدوده ی این بزرگ راه جا گرفته‌اند. به تعبیر دیگر، امروزه محک و ضابطه ی مشخصی برای تعیین این که چه کسی در خط امام هست و چه کسی نیست، وجود ندارد؛ یعنی معیاری در دست ما نیست که بیانگر این موضوع باشد که چطور میشود سره را از ناسره تشخیص داد. به تعبیر دیگر، ما جاده ی پهنی را به جای یک خط ترسیم کرده ایم و مسلّم است که در چنین جاده ی عریضی، هزاران طرز تفکر جای خواهد گرفت و اینجا به خوبی روشن می شود که اگر از این جاده کم شود و به سمت یک خط می کند، هرچه این خط ظریف تر و نازک تر و حساس تر شود، از طرفی شناسایی افرادی که روی این خط حرکت می‌کنند، آسان تر می‌شود و از دیگر سو، حرکت روی چنین خطی مشکل تر خواهد بود.

 

پ.ن: متن رو طولانی انتخاب کردم، چون کل حرف شهید در مجموعه کتاب های ضابطه شون، حول این موضوع مهمِ و این موضوع همچنان دامن گیر جامعه ما هست. یه سری مفاهیم رو درست تعریف نکردیم و همه توش جا شدن.