#اندیشه_من
#علی_صفایی_حائری
#عین_صاد
هنگامی که انسان عظمت خود را شناخت، به کم قانع نمی شود و‌حتی به بهشت دلخوش نمی گردد، که:«رضوان من الله اکبر».
هنگامی که وسعت هستی را شناخت و دوری راه را شناخت، در تنگنای یک مرحله نمی ماند و آرام پیش نمی رود.
هنگامی که دنیا را یک راه دید، در آن نمی‌ایستد و هنگامی که آن را کلاس دید، از آن درس می گیرد و هنگامی که آن را کوره دید، از دردهایش عقده نمی آورد.
و هنگامی که کارش را شناخت، بی کار نمی نشیند.
پ.ن: بی کار نیستم، اما دنبال یه کاری هستم که کارستون باشه...
