ایام اعتکاف امسال ، یاد گرفته بودم که آدم ها اندازه ی نیازهای درک شده شون رشد می کنن، یعنی فهمیدم یه طرفِ رشد و بزرگ شدن، خواست و تقاضای ماست که با درک نیازهای واقعی مون فعال میشه. اون موقع دعا کردم خدا نیازهام رو بهم نشون بده و می دونستم نیاز های جدید با مواجه شدن با موقعیت های جدید ممکن میشه، یعنی تجربه هایی که قبلا نداشتی، و بعد قرار گرفتن در اون شرایط می فهمی خیلی چیز ها کم داری پس طلب کردن، درونت فعال میشه.
خلاصه این دعا و‌خواسته ام رو تو دفترچه ام نوشته بودم، اما یادم رفته بود. تا اینکه
اولین روزی که رفتیم دانشگاه، ما رو جمع کردن تو یه اتاق و شروع کردن به توجیه کردنمون:
-معرفی استاد راهنما تا پایان بهمن
-مشخص کردن عنوان پایانامه تا پایان بهمن
-شرکت در....
-چاپ مقاله در...
گفتن و گفتن و گفتن...
از همون روز اول یه هول و ولایی انداختن تو دل همه.
همکلاسی ها شروع کردن به گشتن برای پیدا کردن استاد خوب.
کدوم استاد خوب نمره میده؟
کدوم استاد با آدم راه میاد؟
کدوم استاد سخت نمیگیره؟
کدوم استاد برشش تو دانشکده بالاست؟مقام علمی داره؟و...
از من می پرسیدن چون من دانشجوی 4 سال پیش همین دانشکده بودم
آخرشم می گفتن: خوش به حالت که همه ی استادا رو می شناسی...
کم کم همه ،اساتید راهنماشون انتخاب شد...
زیر نظر اساتید شروع به کار کردن
موندم خودم و خودم..
